Van troepenhuisvesting en kazerne tot een verbouwingsproject
(Tekst: Ludwig Strauss)

De jaren zestig vormden de tweede fase van een moderne ontwikkeling van passende logistiek voor de luchtmacht van de Bundeswehr. Op dat moment werden nog steeds nucleaire vergeldingsaanvallen gepland en werd er gezocht naar beschermde faciliteiten. Deze werden ook gevonden in de oude gipstunnels onder kasteel Hornberg en maakten ze tot de modernste Ondergrondse faciliteit (UTA) voor de luchtmacht uit.

1968: Baanbrekende ceremonie in Neckarelz

Op dezelfde manier vereisten nieuwe concepten voor materiaalbehoud en opslag van militair materiaal nieuwe structuren voor reparatie en opslag. Naast de uitbreiding van de UTA werd het noodzakelijk om een ​​nieuwe troepenaccommodatie (TUK) met kazernes te bouwen. Na lang zoeken naar een geschikt gebied nabij de UTA werd met de zelfstandige gemeente Neckarelz overeenstemming bereikt over een terrein nabij de Hardhof.

Op 5 mei 1968 brak de toenmalige burgemeester van Neckarelz, Wilhelm Weißbrod, in aanwezigheid van talrijke gasten de grond voor de bouw van het troepenonderkomen.

Investeringen van 30 miljoen mark

Op het ongeveer 27 hectare grote terrein werden voor ongeveer 30 miljoen mark negen accommodatiegebouwen, een medisch en onderwijsgebouw, de technische ruimte voor het wagenpark en een boerderijgebouw met keuken, eetkamers, kantine en een bowlingbaan gebouwd. Ook ontstonden er een sportveld met een sintelbaan, een sporthal, grote parkeerplaatsen voor bedrijfsauto’s en personenauto’s. Hiervoor waren een verwarmingsinstallatie en een helikopterplatform nodig, evenals bijgebouwen zoals een benzinestation, centraal station en andere militaire voorzieningen.

Als onderdeel van een feestelijk appèl droeg het militaire districtsbestuur V Stuttgart op 1 februari 1972 de nieuwe kazerne over aan de LVR 4. Het staatsgebouwenbureau Mosbach was verantwoordelijk voor het bouwmanagement ter plaatse. Kolonel Werner Panse, commandant van het Luftwaffe Supply Regiment 4 (LVR 4), ontving de sleutel van de hoofdpoort van de kazerne. Veel eregasten uit de regio en het Luftwaffe Music Corps uit Karlsruhe omlijstten dit historische moment.

Grootste werkgever in de wijk Neckar-Odenwald

Vanaf dat moment wapperde de vlag van de federale dienst in de nieuwe kazerne. Ongeveer 800 soldaten uit Trier aan de Moezel, Mannheim en Erding betrokken hun nieuwe onderkomen. Het regiment nam zijn missie op de nieuwe locatie op en richtte kantoren, werkplaatsen en accommodatie in. Voor de klussen in de ondergrondse faciliteit werden de militairen en burgerpersoneel per shuttlebus vervoerd van de troepenaccommodatie (TUK) naar de UTA.

De ondergeschikte eenheden vervulden belangrijke centrale bevoorradingstaken in het logistieke systeem van de luchtmacht. De LVR 4 had tot taak de materiaalvoorziening van alle luchtmachteenheden en vliegende eenheden van landmacht en marine te verzekeren van luchtmachtspecifiek materiaal. Dit is vooral operationeel belangrijk materiaal voor alle vliegende wapensystemen. Deze order heeft betrekking op de drie klassieke gebieden van supply management, namelijk bevoorrading, reparatie en transport.

Om deze uitgebreide taken te kunnen vervullen, groeide de LVR 4 uit tot ongeveer 2000 civiele en militaire posten. Het regiment werd daarmee destijds de grootste werkgever van het land Wijk Neckar-Odenwald (NOK). Dit omvatte ook ondergeschikte eenheden in Germersheim en Rheinböllen.

Integratie in en met de regio

Leden van LVR 4 hadden ook contact met de geallieerde strijdkrachten in Siegelsbach, de bevolking en clubs in Mosbach, het kinderdorp Klinge, en hielpen bij hulpoperaties in de NOK. Grote kazernefestivals, open dagen, openbare bijeenkomsten en nog veel meer trokken jaarlijks duizenden bezoekers uit de omgeving om de leden van het regiment te ontmoeten en inzicht te krijgen in het werk en de taken van de Bundeswehr.

Ronde jaarlijkse jubilea, wisselingen in commandanten of wisselingen in ondergeschikte eenheden van het regiment werden vaak gevierd met plechtig appèl in de kazerne of op het marktplein in Mosbach met de bevolking. Hooggeplaatste gasten uit binnen- en buitenland, uit militairen en politiek, bezochten het regiment vaak en lieten zich ter plekke informeren over de missie, faciliteiten en prestaties.

40 jaar Neckartal-kazerne

Op 27 mei 1997 vierde het regiment zijn 40-jarig jubileum, waarvan 25 op de locatie Mosbach-Neckarzimmern. Tijdens een ceremonie in de Oude Mälzerei in Mosbach ontving de LwVersRgt 4 het vlaggenlint van premier Erwin Teufel. Dit is de hoogste onderscheiding van een federale staat voor een militaire eenheid. De “Grote Taptoe” vond plaats op het marktplein in Mosbach met een groot deel van de bevolking.

In een derde bedrijf voor het jubileumjaar werd een serenade gehouden op kasteel Hornberg. Dit hield verband met de ceremonie voor de naamgeving van de Neckartal-kazerne. Talloze eregasten woonden de onthulling bij van het naamplaatje, dat direct bij de ingang van de hoofdwachtpost van de kazerne werd aangebracht. Na 25 jaar konden mensen wennen aan de eenvoudige naam ‘kazerne’ of ‘troepenonderkomen’ aan de nieuwe naam ‘Neckartal Kaserne’.

De algemene erkenning en gekarakteriseerde harmonieuze integratie van het Air Force Supply Regiment 4 en het garnizoen in de Wijk Neckar-Odenwald al die jaren gevormd.

2011: Afscheid van de Bundeswehr

Als onderdeel van een groot transformatieproces en de inkrimping van de Bundeswehr werd het Air Force Supply Regiment 4 op 31 december 2003 ontbonden. Voor dit doel hield het bewakingsbataljon uit Berlijn de “Grote Taptoe” om op te roepen tot ontbinding op het sportveld van de NTK. Talrijke gasten woonden deze plechtige ceremonie bij. Delen van ondergeschikte eenheden uit LVR 4 werden in een andere structuur geïntegreerd. Van 2002 tot 2008 waren ook eenheden van de Luchtmachtonderofficierschool tijdelijk in de kazerne gehuisvest. In 1989 werden 4 emigranten uit de USSR tijdelijk opgevangen en gedurende enkele weken opgevangen in LVR 2.840.

Het kazernecomplex werd gedurende de militaire geschiedenis vaak op verschillende manieren gebruikt. In het voorjaar van 2011 werd het kazernegebied verlaten door de Bundeswehr en de Federaal Agentschap voor Vastgoedtaken (BIMA) doorgegeven.

Conversie en een nieuw begin: INAST en TCRH Training Center Rescue and Help

Daarna vond het plaats via de Stad Mosbach en Gemeenschap van Neckarzimmern Er vond uitgebreide publieke inspraak plaats met betrekking tot de verdere verbouwing van de Neckartal-kazerne. Na twee jaar besluitvorming over het verdere gebruik van het kazernegebied heeft de gemeenteraad van Mosbach in het voorjaar van 2014 het besluit genomen om het grondgebruik en de bebouwing te wijzigen. In het najaar van 2014 kwam het bedrijf naar voren als de enige bieder voor de gehele Neckartal Kaserne-site INAST. Naast commercieel gebruik was ook gemengd gebruik mogelijk.

Delen van de voormalige kazerne, vooral in het verblijfsgedeelte, werden overgedragen Trainingscentrum Redding en Hulp (TCRH), onderverhuur. De TCRH levert onder meer infrastructuur voor: Centraal Opleidingscentrum (ZTZ) van de Politieuniversiteit van Baden-Württemberg klaar.